als ik
schreeuw als ik
schop als ik
scheld
als ik
weg vlucht van
wat je ver
telt
als ik
steek als ik
zwijg als ik
faal
als ik
in jouw ge
dachten ver
dwaal
als ik
durf als ik
dans als ik
dicht
als ik
zonder ge
nade ver
licht
zoek ik
jou
zoek ik
jou
zoveel te
meer zoek ik
jou
de bomen
de wolken
de donkere paarden
en ik
we bedwingen de golven
verstrengeld in stilte
en ommezijn
onzichtbare schuld
in het grasland verdronken
door de wind die de regen brengt
Nu de tafel verder weg staat van de keuken
heb ik meer tijd om kwijt te raken wat ik
dacht of wat ik wilde doen
dus staar ik vaker uit het raam voorbij
de dikke man die op een bankje zit te
wachten totdat de opvang open gaat om
acht uur in de avond
op een dag zag ik hem staan vanwege hoge
nood ik was verrast zoals dat gaat als
alles ineens anders is dan zie je
hoe je bent
langs matglanzend grijs
zie ik hoe het morgenlicht
als alle dagen
weerspiegelt en breekt in de regen
spelenderwijs
als of het een zegen is
dat overgave
de woede voorgoed kan vergeven
als de zon ons niet langer
verwarmt maar verschroeit en vervolgens
in eenzame uitputting dooft
en de duisternis koud
als de wateren over ons uitstort
als de sterren ontelbaar
zich in elkaars armen verstrengelen
hun harten versmelten tot één
en een hemelse dans
onze nachten voor altijd verandert
als de laatste verhalen
zichzelf in de huid van de aarde gesneden
ontdaan van noodzakelijk geweld
op de duizendste dag
ons weer naakt tot elkaar laten vallen
ja, wat dan nu?